16 x proost

"Niet uit te houden. Opnieuw! Nee grapje." Jammer dat het een grapje was, Kaji zou het namelijk zo weer doen, als Dahlia het toe zou laten. Het was een fijne kus geweest... Heh, misschien was hij wel echt verliefd aan het worden op het schattige meisje wat hij net had gekust. "Nee. Het was.. Bijzonder." Kaji glimlachte, keek weer even vanuit zijn ooghoek naar het meisje, alsof hij probeerde te pijlen of ze het echt meende. Dahlia haar gezicht sprak boekdelen... Zo lief! "Een bijzonder meisje verdient een bijzondere eerste kus."

Hii had zijn hart nog nooit zo hard in zijn keel voelen kloppen, hij was wel vaker gekust door een jongen, dat wel, maar het was al zo lang geleden gebeurd... Hij was bijna vergeten hoe het eigenlijk voelde. De handen van Daniël voelde wat ruwer dan Hii zijn gezicht, maar het voelde niet vervelend, het voelde... Vertrouwd. Op één of andere manier voelde Hii zich veilig en toen hun lippen elkaar al een tijdje raakten, durfde hij zelfs zijn ogen te sluiten tijdens de kus. Ah, zo fijn...

Dahlia werd weer een tint roder. Bijzonder.. Ze werd speciaal genoemd door Kaji. daar sprong haar hart van. En ze nam het maar al te graag aan van hem. Zoeits had alleen haar. Broer nog maar tegen haar gezegd, nooit een ander. En al helemaal nooit door iemand die ze zo zag staan. Ze zuchtte verliefd maar durfde Kaji niet meer aan te kijken, Sinds die kus. Ze werd er gewoon zenuwachrig van, van het besef dat ze echt hadden gekust.. Ze was echt verliefd en dat mocht Kaji weten ook. En ze ging het hem vertellen ook.
"Kaji..? Die kus was.. bijzonder, omdat.." ze beet op haar lip en slikte."Omdat hij met jou was." Ze liet kaji zijn hand los, haar adem was duidelijk onregelmatig van de zenuwen.

Daniël haalde zijn lippen van Hii's lippen, keek hem recht aan van dichtbij en een glimlach brak open op zijn gezicht. Dat was fijn, en niet alleen omdat hij aangeschoten was. het was niet omdat hij een willekeurig persoon wilde kussen, nee, hij wilde Hii kussen."Dat.. dat was fijn." Sprak Daniel eerlijk. Ja.. hij zou het zo weer doen.

"Kaji..? Die kus was... Bijzonder, omdat... Omdat hij met jou was." Omdat hij met hem was... Kaji keek haar even wat verbaasd aan, maar dat verbaasde gezicht brak al snel uit tot een brede glimlach. Ergens wist hij dat dit slecht was, het meisje was écht verliefd op hem en hij... Hij was misschien ook verliefd op haar aan het worden. Hun leeftijdsverschil was niet zo groot, maar hij wist zeker dat de omgeving, hun broers in elk geval, er een probleem van zouden maken. Toch kon hij het niet laten om haar een kus op haar wang te drukken "Het is erg fijn om te weten dat ik bijzonder voor je ben." hierna streek hij nog even zijn vinger over haar wang, waarna hij weer voor zich uit keek "Jij bent ook erg bijzonder voor mij." ja, de gevoelens die hij had, hij kon niet ontkennen dat het meer dan vriendschap was. Alleen het verlangen dat daarbij kwam, dat was wat het gevaarlijk maakte.

"Dat... Dat was fijn." Hii opende zijn ogen even, hielt zijn vingers voorzichtig tegen zijn eigen lippen toen daar de ruimte voor was en keek roodaangelopen weg, met een voorzichtige knik. Het was inderdaad erg fijn geweest... Maar... Daniël, Hii wist nogsteeds niet wat hij nou precies voor hem voelde. Hij keek naar hun handen, deed de jongen dit alleen maar omdat hij aangeschoten was? Opnieuw een vraag die hij nooit hardop uit zou spreken, hij was niet goed in het uitspreken van zijn gedachten.

Een tinteling raasde weer door haar lichaam, weer diezelfde als tijdens de kus.. Maar wat wilde je, Dahlia was hopeloos verliefd.
Voorzichtig schraapte ze haar keel. Zou ze het vragen..?
"Kaji..?" Begon Dahlia onzeker. Ze friemelde aan de zoom van haar rok en een stilte viel. "Ik.. Mag ik.. Eh.. Mag ik nog een kus..?" Haar kin drukte ze tegen haar borst, ze ademde trillerig in. Argh.. Waaorm had ze dat gevraagd!?

Daniel keek hoe Hii zijn hoofd afwendde. Zo.. Schattig... Ah.. Deze gedachte..? Waar kwam die vandaan..? De drank..? Nee.. Dat niet. Niet de drank. Het was alleen makkelijker om de dingen te denken. Als Daniel aangeschoten was, werd hij gewoon heel eerlijk.
"Hey.. Hii.." Daniel wachtte. Tot Hii hem zou aankijken. "Dit wil ik niet meer vergeten."

"Kaji..?" zijn blik was direct weer op haar gericht elke keer als hij haar stem hoorde, Dahlia... Haar stem wist zijn aandacht altijd weer te trekken en de dingen die ze zei waren vaak precies wat hij wilde horen "Ik... Mag ik... Eh... Mag ik nog een kus..?" heel graag! Hij zou haar graag nog een kus geven, maar... "Weet je het zeker?" haar nog een kus geven... Een tweede kus? Natuurlijk zou hij het graag doen, maar hij wou haar nergens toe dwingen en al vroeg ze er zelf om... Ugh, het werd best verwarrend. Kaji was niet goed in verwarrende dingen.

"Hey.. Hii.." het duurde even voor de man zijn moed bij elkaar had geraapt om de jongen weer aan te kijken, kinderachtig, hij voelde zich net een klein kind bij Daniël in de buurt. Hii kon er niet aan doen dat hij zo snel verliefd was, dat hij zich zo makkelijk van zijn stuk liet brengen door de jongen die hij leuk vond. Uiteindelijk keek Hii wat onzeker om "Dit wil ik niet meer vergeten." hij opende zijn mond even om iets te zeggen, maar wist uiteindelijk toch niets te zeggen en sloot zijn mond dus weer, waarna hij slikte en weer half wegkeek. "Ik... Zal dit waarschijnlijk niet vergeten, ookal zou ik het willen." hierna schudd ehij zijn hoofd "Niet dat ik het wil vergeten! Maar... Voor mij is een kus..." ugh, hij moest zich minder gedragen als een watje.

Dahlia knikte onzeker. Een kus? Jazeker. Anders.. Anders vroeg ze het toch niet?
Ze wilde het dolgraag. Gewoon omdat Kaji het was. En omdat het fijn was. Omdat ze er zo'n gevoel van veiligheid van kreeg, zo dichtbij hem kon zijn en omdat ze verliefd op hem was. Heel verliefd. En mensen die verliefd waren, die kusten, toch? Om het elkaar te laten weten? En bovendien, vertrouwde ze hem..

Daniel glimlachtte. "Dat is mooi." Hij liet zijn duim even over zijn wang gaan, Hii zijn huid was zo zacht dat hijzelf er rillingen van kreeg. En stiekem wilde hij zijnz achte lippen weer voelen. Zo zacht had hij ze nog nooit meegemaakt, en Hii kustte zo teder dat hij er week van werd. Al die dingen voelde je niet alleen maar omdat je aangeschoten was. Nee, dat was echt.. Omdat hij Hii waarschijnlijk wel zag zitten. Omdat het nu allemaal een beetje makkelijker te accepteren was.

Toen Dahlia knikte, legde Kaji zijn hand tegen haar wang en streelde voorzichtig met zijn duim langs haar lippen "Oké." zijn stem klonk warm en hees, hierna drukte hij opnieuw zijn lippen op die van haar, terwijl hij de hand die hij op haar wang had gelegd liet zakken en uiteindelijk in haar nek liet rustten. Deze kus mocht van hem nog lang duren, heel lang, hij zou dan ook niet zijn hoofd terugtrekken voor Dahlia dit zelf zou doen.

"Dat is mooi." net toen Hii dacht dat hij weer afgekoeld was, ging Daniël weer met zijn vinger over de jongen zijn wang, waardoor deze direct weer rood aanschoot. Ugh, voorzichtig liet Hii zijn hand zakken en glimlachte wat onzeker naar Daniël. "Ik denk dat ik verliefd op je word, is dat oké?"

Dahlia werd zoals gewoonlijk weer overdonderd, terwijl ze er zelf om had gevraagd. "Mh.." Ze kon er niets aan doen dat dat ene geluidje er was, de kus was gewoon zo fijn en ze wou dat het nooit zou stoppen. De hand in haar nek bezorgde haar d ekriebels. Maar het was prettig, dus zei ze er niets van.
Voorzichtig steunde Dahlia haar hand in Kaji's nek, ze voelde zijn zachte haren. Stiekem wilde ze haar hand er doorheen halen, maar zoiets durfde ze niet. Nog niet. Niet nu.
Langzaam sloot ze haar ogen. En genoot van deze kus.

Daniel liep rood aan en keek abrupt weg toen Hii die woorden had uitgesproken. Verliefd.. Verliefd zijn op iemand, dat was als je diegene aantrekkelijk vond, en van de persoonlijkheid de kriebels kreeg. Dat je speciaal voor een persoon was en.. Oh god.. Hii werd verliefd op Daniel. Hij kon nu nog beseffen wat dat zou inhouden. "Verliefd.." Stamelde Daniel haast. "Dat is een groot woord." Ging hij verder. "Maar kom maar op." Hij lachtte wat zenuwachtig, hij vond het vreemd om te beseffen dat een jongen daadwerkelijk verliefd op hem was. Nouja, aan het worden was...Maar hij zou vanzelf wel zien of dat wederzijds zou zijn.

"Mh.." toen hij Dahlia's zachte handen in zijn nek, bij zijn haar, voelde, kon hij het niet laten om zijn andere hand ook voorzichtig in haar nek te schuiven. Zo kustte hij haar nog even teder, waarna hij zijn lippen voorzichtig van die van haar verwijderde en Dahlia met een diepe blik aankeek. "Zeg... Misschien kunnen we nu beter weer naar binnen, voor je kou vat." onderbrak hij uitiendelijk met tegenzin de prettige stilte.

Toen Daniël zo plotseling weg keek, voelde Hii zich afgewezen en hij deed zijn best om geen trieste blik te laten zien. "Verliefd... Dat is een groot woord." Zie je nou wel! Daniël voelde niets voor hem, waarschijnlijk had de kus voor de jongen ook geen betekenis gehad. Waarschijnlijk had Hii weer gewoon met zijn gevoelens laten spelen... Maar hij werd uit zijn negatieve gedachtegang getrokken door de woorden die Daniël uiteindelijk sprak "Maar kom maar op." hij keek hoopvol op, je zag zijn ogen even oplichtten en zijn gezicht brak weer uit in die kinderlijke glimlach. "Binnen de kortste tijd zal jij hetzelfde voor mij voelen." sprak hij, nu opeens weer vol zelfvertrouwen.