~ Draw you ~

Daar zat Alice dan, op de rand van de fontein, af en toe kwamen er wel mensen langs die ze na moest tekenen, maar veel waren er dit keer niet. De meesten gingen naar haar concurent of luisterden liever naar de muziek en erg veel verdiende Alice niet met haar teken kunsten, maar ze had nogsteeds de droom om ooit een beroemd tekenares te worden. Dat mensen haar als meer zouden zien dan de dochter van de bakker, nee, Alice wou geen bakker zijn, haar dromen waren groter dan dat. Alleen als ze echt een beroemd tekenares wou worden, moest ze wel meer oefenen, meer tekenen, mooiere dingen tekenen. Zoals de vrouw die ze vanaf deze plek al een tijdje in de gaten had gehouden.

Die vrouw... Als ze voor Alice zou poseren, dan zou ze er zo'n mooie tekening van kunnen maken. Maar gewoon op iemand afstappen en vragen of je diegene mocht tekenen... Kon dat? Het moest wel! Want ze zou hie rniet uitzichzelf hier komen! En Alice MOEST en zou haar tekenen. Als dat kind iets in haar hoofd had, dan moest het gebeuren. Dus zette Alice zich af van de rand en liep met voorzichtige maar zekere passen op de vrouw af. "Hallo?" zodra de vrouw omkeek, was Alice echter meteen weer stil, opeens weer onzeker, ugh, waarom was die vrouw dan ook zo knap? Alice slikte, nu niet stil vallen! Je moet het vragen! "M-mag ik je tekenen?"

"Hallo?" zodra de vrouw omkeek, was Alice echter meteen weer stil, opeens weer onzeker, ugh, waarom was die vrouw dan ook zo knap? Alice slikte, nu niet stil vallen! Je moet het vragen! "M-mag ik je tekenen?"
Abbygail keek Alice even verbaasd aan, ze had eerst al de hele tijd om zich heen gekeken, haar armen om zichzelf heen geslagen, haar zwarte trui veel te groot en afstekend tegen het groene korte rokje dat ze eronder aan had en nog maar net uitstak voor haar legging begon.
Wilde dit meisje haar tekenen? Ze glimlacht vriendelijk "..Wat een ongewone vraag maar eh...natuurlijk" Haar ogen lachtte vriendelijk naar Alice. Het viel haar op dat Alice veel groter was dan zij zelf, al kon dat snel. Bijna had Abby spijt dat ze geen hakken aan had maar platte sneakers. "Zeg maar hoe en wat" Dan ziet ze de tekenspullen van het meisje. "Mag ik eens kijken?"

Ah, de vrouw was echt een stuk kleiner dan haar. Dat moest minstens... 20 cm zijn! Ja, Alice was niet goed in inschatten en ja, ze was van het overdrijven, maar ze bedoelde het nooit slecht! "...Wat een ongewone vraag maar eh... Natuurlijk." Ah, de vrouw glimlachtte naar haar! En Alice mocht haar tekenen! Wow, dit moest wel haar geluksdag zijn! Oké, de ochtend was niet zo goed gelopen, ze had niet veel geld verdient, maar ze mocht de vrouw iniederigeval tekenen! Met een stralende glimlach, die niet van Alice haar gezicht af te branden leek te zijn, leidde het meisje de vrouw mee naar de fontein, naar haar tekenspullen. "Mag ik eens kijken?" vroeg de schoonheid, ze wees op Alice haar tekenspullen, deze knikte even en liet haar vol trots haar tekeningen en tekenspullen zien. "Uhm..." ze probeerde de vrouw haar reactie te peilen "Mag ik je naam weten?" het was iets wat eigenlijk helemaal niet met de tekening te maken had "Voor op de tekening!" een onhandige leugen, maar Alice zei het uit zenuwen.

"Mag ik eens kijken?" vroeg de schoonheid, ze wees op Alice haar tekenspullen, deze knikte even en liet haar vol trots haar tekeningen en tekenspullen zien. Abby wreef even over haar eigen armen, verdorie het was weer eens vreselijk koud en die trui hielp minder dan het zou lijken. Het ding was zo groot dat het deels van haar linkerschouder afhing.
Met oprechte interesse bekeek ze de tekeningen, prachtige portretten van mensen die waarscheinlijk hier rondlopen, zeker weten deed ze het niet maar deze setting leek er wel op. "Kirei..." mompelt ze "..heel mooi, je hebt talent"

"Uhm..." ze probeerde de vrouw haar reactie te peilen "Mag ik je naam weten?" het was iets wat eigenlijk helemaal niet met de tekening te maken had "Voor op de tekening!" een onhandige leugen, maar Alice zei het uit zenuwen. Even beet Abby op haar onderlip. "Gomen ne, wat onbeleefd van me, had me eerst even voor moeten stellen voor ik tussen je tekeningen ging bladeren, vergeef me. " Begon ze ietwat van haar stuk gebracht en zichzelf voor haar kop slaande, oke niet letterlijk. "Sano Abbygail. Noem me maar Abby, en jij?" Ze boog even voor het veel langere meisje. Hier in Niwlog voelde Abby zich redelijk klein.

"Sano Abbygail. Noem me maar Abby, en jij?" Abby dus... Oké... Toen de vrouw, het meisje, hoe ze Abby ook moest noemen, een soort buiging voor haar maakte, boog Alice wat onhandig terug. "Mijn naam is Alice, Alice Smith." stelde ze zichzelf op haar beurt voor. "Oh en dank je." bedankte ze Abby nog snel voor haar compliment, voor ze dat zou vergeten. Hierna ging Alice op de rand van de fontein zitten, schetsblok tegen haar opgetrokken benen, podloot in haar hand, met haar serieuze blik zag ze er opeens uit als een heel ander persoon, veel volwassener. "Uhm..." ze keek over haar schetsblok heen "Zou je daar kunnen gaan zitten." ze wees naar de fonteinrand een klein eindje bij haar vandaan "Zo stil mogelijk, alsjebliefd."
Nadat de vrouw was gaan zitten, leek het potlood bijna automatishc over het papier te gaan, het was fijn om te tekenen, je kon er al je fantasie, al je gedachten in kwijt. Je creeërde iets moois, iets wat veel anderen niet konden. Alice vond het iets speciaals, al zei ze het zelf.

"Zou je daar kunnen gaan zitten." ze wees naar de fonteinrand een klein eindje bij haar vandaan "Zo stil mogelijk, alsjebliefd." Ietwat onhandig volgde ze het verzoek op van Alice. Ze had nooit echt modellenwerk gedaan maar stilzitten kon ze wel aardig. "Zo goed? Of hoe wil je dat ik kijk?" Eigenlijk was ze er beter in dan dat ze dacht.
Nadat de vrouw was gaan zitten, leek het potlood bijna automatishc over het papier te gaan, het was fijn om te tekenen, je kon er al je fantasie, al je gedachten in kwijt. Je creeërde iets moois, iets wat veel anderen niet konden. Alice vond het iets speciaals, al zei ze het zelf.
Het was intrigerend om alice zo bezig te zien, zo geconcentreert. Ergens was het wel onwennig dat iemand zo intensief naar Abbygail keek..
De ogen waren vroeger wel vaak op haar gericht als ze aan het kunstrijden was geweest op kampioenschappen. En ze was als kind vaak gefotografeert door de pers in de gloriedagen van haar ouders hun band. Alhowel dat niet zo ernstig was als bij andere bands aangezien haar ouders vroeger wat meer underground punkrock maakten.
Ze probeerde zoveel mogenlijk haar gezicht ontspannen maar vrolijk te houden zodat ze dalijk goed op het papier kwam te staan.

Tekenen duurde lang, Alice keek vaak op van haar papier om Abby onderzoekend aan te kijken, ze ging bijna op in de details. Het glimmen van de ogen, de volle lippen, hoe het haar viel, de lichte, maar vriendelijke glimlach op de vrouw haar gezicht. Ze was beeldschoon en Alice deed zijn best om de schoonheid op papier te kunnen krijgen. "Weet je, zoals je daar zit, lijkt het alsof je al ervaring hebt." het was ongebruikelijk voor Alice om tijdens het tekenen te praten, maar ze besefte dat het best lang duurde, omdat ze hier meer haar best op deed dan gebruikelijk en stiekem had Alice wel een beetje intresse in Abbygail.

Toen de lijnen eindelijk perfect waren, begon Alice het in te kleuren met verschillende kwasten en verschillende soorten verf, ze meost zeggen dat ze blij werd van het resultaat. Ze zou als het klaar was een foto maken en Abbby het origineel meegeven, zoals ze bij elke klanten deed. Maar Abby zou nie thoeven te betalen, omdat het deze keer Alice was die het voorgesteld had. Eigenlijk zou Alice háár moeten betalen, al zou ze niet zo ver gaan.

"..eh...ervaring?...Niet echt wat model zitten betreft...Maar ik draag het als een compliment" Ze durfde aan haar houding en aan haar expressie niet te veel te veranderen nu ze al een tijdje zat, dus haar woorden kwamen een beetje geforceert uit haar mond rollen. Maar ze meende het wel echt, ze was gevleid door het compliment. Een compliment krijgen van een knap meisje kreeg ze niet elke dag. Ze dacht even terug aan Kaji die haar eerder die week had geprobeerd te versieren en faalde omdat hij, helaas voor hem, een man was. Ze probeerde niet aan zijn gezichtsuitdrukking te denken omdat ze anders in de lach zou schieten en de tekening van Alice zou verpesten. Even ontmoetten hun ogen elkaar als Alice geintrigeert Abbygail bestudeert voor de kleuren in Abby's ogen. Een lichte blos verscheen op Abby's wangen.

De lichte blos op Abby's wangen toen hun ogen elkaar zo lang ontmoetten, zorgden ervoor dat Alice zijn wangen ook licht roodkleurden en ze zich snel weer op de tekening richtte. "Uhm..." sprak Alice voorzichtig op, waarbij ze een lok haar uit haar gezicht wegveegde, waardoor een verf veeg op haar egzicht achterbleef en die onuitwisbare glimlach weer ontstond. "Kom je hier om het te zien?" Alice had het ook wel aan kunnen geven, maar dit was gewoon een excuus om de schoonheid van nog dichterbij te zien.
Toen het meisje half achter haar stond liet Alice vol trots de tekening zien.

De tekening:

De lichte blos op Abby's wangen toen hun ogen elkaar zo lang ontmoetten, zorgden ervoor dat Alice zijn wangen ook licht roodkleurden en ze zich snel weer op de tekening richtte. "Uhm..." sprak Alice voorzichtig op, waarbij ze een lok haar uit haar gezicht wegveegde, waardoor een verf veeg op haar egzicht achterbleef en die onuitwisbare glimlach weer ontstond. Het was best een leuk gezicht, een echte kunstenares hoorde onder de verf en de houtskool te zitten. Tenminste dat was het idee dat Abby er altijd bij had. "Kom je hier om het te zien?" Alice had het ook wel aan kunnen geven, maar dit was gewoon een excuus om de schoonheid van nog dichterbij te zien. Meteen sprong de japanse op en liep naar Alice toe om het schilderijtje te bekijken.
Toen het meisje half achter haar stond liet Alice vol trots de tekening zien. "..wauw...Ben ik dat echt?..." Bijna geloofde ze het niet maar de lach op haar gezicht was niet meer weg te krijgen. "Dat is heel gaaf zeg..Wat ben ik je verschuldigd? Ik kan je zoveel betalen als je zou wensen"

"...Wauw...Ben ik dat echt..?" Alice grinnikte lichtjes, keek over haar schouder heen, maar realiseerde zich iets te laat dat hun gezichten nu erg dichtbij zouden zijn. Maar ze trok haar hoofd geen centimeter terug en deed alsof ze de afstand tussen hun gezichten niet eens opmerkte, al verraadde de lichte blos op haar wangen het tegenover gestelde "Je bent in het echt nog veel mooier." sprak ze eerlijk, maar ze wou ook heel graag haar reactie zien. "Wat ben ik je verschuldigd? Ik kan je zoveel betalen als je zou wensen." Voor één keer zou Alice de twijfels opzij zetten en de stoute schoenen aantrekken "Ik hoef geen geld..." ze sprak het voorzichtig uit "Maar als je er zin in hebt, dan kan je me wel een keer trakteren op iets te eten?" indirecte manier om haar op een date te vragen, Alice hoopte dat Abby dat door had... Ze hoopte dat Abby op vrouwen viel... Nu pas kwamen alle twijfels weer naar boven borrelen.

Werd ze nu zojuist mee op een date gevraagd? Abby keek even naar Alice die wat wiebelig en zenuwachtig leek te zijn geworden. De blos op Abby haar gezicht werd alleen maar groter en nu had ze ook zeker wel door dat hun gezichten vrij dicht bij elkaar waren geweest toen ze samen naar het schilderijtje keken. "Prima, zeg maar waar en wanneer" Haar ogen lachtte vriendelijk.

Alice giechelde even wat opgelucht na Abby's antwoord. Prima... Ze gingen op een date?! Ze had het beeldschone meisje echt mee kunnen vragen op een date?! Wauw! Dat was... Echt geweldig! Alce werd ook wat roder, maar haar gezihct brak toch uit in een brede glimlach. "Zaterdag avond? Dan kom ik je rond 6 uur bij je huis ophalen, als je het niet eng vind om me je adres te vertellen dan." je zag Alice haar ogen even glimmen van plezier "Waar ik je mee naar toe neem is nog een verrassing." de mooiste plek van de stad, al vond Alice het zelf.

Alce werd ook wat roder, maar haar gezihct brak toch uit in een brede glimlach. "Zaterdag avond? Dan kom ik je rond 6 uur bij je huis ophalen, als je het niet eng vind om me je adres te vertellen dan." je zag Alice haar ogen even glimmen van plezier. Abby wriemelde een beetje met haar handen, ze ging dus op een date, wauw, dat was al een tijdje terug..En dit meisje was echt heel schattig, en wat had ze een talent voor haar tekeningen. Even beet ze in de zijkant van haar onderlip, bijna een gewoonte werd het. "..ano..Ik logeer momenteel bij meneer Reigh, de barman van het cafe tot ik iets voor mezelf heb gevonden"
"Waar ik je mee naar toe neem is nog een verrassing." de mooiste plek van de stad, al vond Alice het zelf.

"...Ano...Ik logeer momenteel bij meneer Reigh, de barman van het cafe tot ik iets voor mezelf heb gevonden." Eh? Meneer Reigh..? Tristan?! Argh! Hier gingen klappen vallen! Hoe kon die vent nou onderdak bieden aan zo'n knap meisje zonder Alice even te waarschuwen?! Hier zou die man nog van horen, zeker weten! "Ik weet wel waar hij woont..." er zat een ontdeugende ondertoon in haar stem, alsof ze iets heel vals van plan was, dit was gewoon schijn. Natuurlijk, op dit moment was Alice heel veel van plan, maar dat was onze kleine rebel allang weer vergeten als ze daar was om Abby op te halen voor een date. Oh ja, de date... Waar ze Abby mee naar toe zou nemen was nog een verrassing!

Alice haar blik ging even naar haar horloge, hm, het was al best laat.. "Zeg, ik moet nu weer naar mijn vader." ze raapte haar tekenspullen bij elkaar en knipoogde even naar de schoonheid "Wij zien elkaar snel weer." ze stond al op het punt om weg te lopen, maar toen ze al een eindje weg was, daaide ze zich toch nog even om "Ik kom je zaterdag 6 uur ophalen, niet vergeten!" het kon haar niets schelen wie het konden horen. Ze zwaaide nog even met een brede glimlach naar haar date en liep toen weg.