Morgenvroeg

"Ah. Hii. Oke. Ja, idioot, Ik weet het niet.. Een ambtenaar in functie mag ik geen idioot noemen, maar je hebt gelijk." Bleef Daniël sociaal gewenst vriendelijk. Daniël zei altijd wat er van hem werd verwacht. Hij was altijd vriendelijk, nooit asociaal en al helemaal niet brutaal tegen een politieagent, dat kon je gewoon niet maken.
"Whah! E-eh?" Dahlia draaide zich schichtig om. En toen ze zag wie haar had gevonden, wie zo dichtbij stond, liep ze drie tinten roder aan. "Ehm..Hi..?" Met een toch nog ondeugende grijns deed ze een paar stappen achteruit. "Pak me dan, als je kan!" Riep ze als ene klein kind. En als een haas schoot ze uit het steegje waar ze zich had verstopt.

"Whah! E-eh?" Kaji had Dahlia laten schrikken? Maar haar reactie toen ze hem zag was erg schattig, haar blik sprak boekdelen, ze werd meteen een paar tinten roder en Kaji wist niet echt hoe hij daar op moest reageren. "Pak me dan, als je kan!" Ze rende dus weg, hmm? Maar dat spelletje kon hij wel mee spelen! "Ik zal je toch wel krijgen!" riep hij haar bijna als een kleuter achterna, waarna hij haar fanatiek achterna stormde. Natuurlijk was Kaji uitiendelijk sneller, hij had langere benen en was erg behendig. Uiteindelijk sleog hij vanaf achteren zijn armen om haar heen, zodat hij zeker wist dat ze niet weg kon. "Je bent erg schattig, wist je dat?"
Hii keek het hele tafereel vanaf een afstand aan, ugh, zijn broer was weer eens lekker fout bezig.

Dahlia haar hart was bijna uit haar borstkas gesprongen toen ze twee warme armen om zich heen geslagen kreeg. Oh shit.. Ze stond stokstijf stil en dook in elkaar toen Kaji dat zo zacht zei. "N-niet. Ik ben niet.." Wow.. Ze hoorde hem ademen. En daar werd ze rustig van. Stiekem wilde ze zich omdraaien enzo, maar daar was ze veel te verlegen voor en dat zou sociaal niet acceptabelbaar zijn.. Bovendien durfde ze het toch niet.
En ze bleef staan met knikkend eknietjes tot Kaji haar los zou laten.
Daniël lachtte kort bij het zien van het gezicht van zijn zusje. Oh god. Ze was weg van die knul. Eigenlijk had hij er wat van moeten zeggen, maar het was zo onwijs schattig dat hij het maar liet. Dahlia wist toch wel wat haar grenzen waren.
...Toch..?
Daniël bleef dus maar droogjes en grijnzend naast Hii staan.

"N-niet. Ik ben niet.." wat lief, het meisje haar woorden stierfen weg, waarschijnlijk omdat ze zo nerveus was. Omdat hij in de buurt was? Als het niet al duidelijk was, dan was het nu zeker, Dahlia was overduidelijk verliefd op Kaji. En deze leek dat helemaal niet erg te vinden. Hij moest er alleen wel mee uitkijken, dat hij zich niet mee liet slepen door dat schattige gezichtje en zich mee liet slepen. Maar eventjes zo staan kon geen kwaad, toch? Daarom hielt hij nog eventjes zijn armen om haar heen, rook stiekem even aan haar haren en liet haar uiteindelijk voorzichtig los. "Niet weer wegrennen, hé?" na deze woorden ging hij even met zijn hand door haar haren, waarna hij met een lichte glimlach richting Daniël en Hii knikte.

Hii had even wat verstrooid naast zich gekeken toen Daniël zich bij hem gevoegd had, maar hij had het lef niet gehad om iets te zeggen. Stom, maar je kon niet veel meer van hem verwachtten. Hii stond er al om bekend dat hij niet echt sociaal was, maar hij werd al helemaal onhandig bij iemand die hij aantrekkelijk vond.

Als Dahlia had geweten dat Kaji aan haar haren had geroken, had je haar weg kunnen slepen. Dan was ze gesmolten en kon je haar zo wegvegen. "Eh... Meneer.. Meneer! Wat is uw naam eigenlijk...? Eh.." Hij.. had haar nog steeds vast. En ze had daadwerkelijk naar zijn naam gevraagd?! Nou! Dat wilde ze helemaal niet weten!
Oke, Dat wilde ze wel.
"Die kleine.. Dahlia, ze is echt een beetje.. Ik weet het niet. Pas je goed op haar als ze bij Kaji is..? Hii?" Daniël richtte zijn blik op de jongen naast hem, die er wat ongemakkelijk bij stond. Wat was er dan..?

"Eh... Meneer.. Meneer! Wat is uw naam eigenlijk...? Eh.." oh, ja, hij wist haar naam wel, maar zij wist haar naam nog niet "Oh, wat stom van me." hij had zich nog niet eens voorgesteld! "Mijn naam is Kaji." hij stelde het met een lieve glimlach voor, hij liet haar verder los maar pakte haar hand voorzichtig vast "We lopen zo terug naar je broer, oké? Hij was erg bezorgd toen je opeens verdwenen was."

"Die kleine.. Dahlia, ze is echt een beetje.. Ik weet het niet. Pas je goed op haar als ze bij Kaji is..? Hii?" de jongen keek verstoord om naar Daniël, waarna hij wat schaapachtig glimlachte "Ik let altijd op mijn nogal onhandige broer, Daniël." antwoordde hij, het leek een wat wazig antwoord, maar hij dacht er pas later echt over na. "Uhm, ik zal natuurlijk extra op haar letten, al denk ik dat mijn broer wel begrijpt dat ze nog veel te jong voor hem is."

Dahlia had al zweethandjes voordat ze werden vastgepakt door Kaji, moet je nagaan hoe zenuwachtig ze nu was. Ze was blij dat Kaji haar hand vasthield, ze werd er stikzenuwachtig van, maar ze wist nu wel de weg terug zonder dat ze verdwaalde. Ja, dag, Kaji zou echt niet te weten komen dat ze slechtziend was. Gelukkig kon ze Kaji wel zien, als hij dichtbij was.
"Ze is 15. Gedraagt zich wat jonger.. Maar ik weet niet hoe oud Kaji is, dus..." Daniël bekeek Hii even, zijn stem stierf af.Hii was een aantrekkelijke jongen. Maar.. Daniël wist zo'n gevoel niet te plaatsen, dus hield hij het maar stil. Bah. Een jongen kon je aantrekkelijk vinden, maar meer niet. Als jongen dan.

(Tuurlijk kan dat, Daniël. Je moet het alleen nog leren.. heh.. Heheh... >:3)

"Ze is 15. Gedraagt zich wat jonger.. Maar ik weet niet hoe oud Kaji is, dus..." 15... Dat was nog steeds veel te jong! Als Kaji zich maar niets in zijn hoofd haalde, al had die gek dat waarschijnlijk toch al gedaan. "We zijn 20." deelde Hii uiteindelijk toch maar mee, ze waren tweeling, dus het was logisch dat ze dezelfde leeftijd waren. Hij keek Daniël bijna onderzoekend aan, probeerde zijn gedachten te pijlen, maar de jongen was niet zo makkelijk te doorzien als hij hoopte.

Kaji hielt haar hand voorzichtig vast, alsof ze breekbaar was en leidde Dahlia terug naar haar broer, met een brede glimlach. Het handje van Dahlia was zo klein vergeleke die van hem... Dit was ergens lief, maar deed hem er ook aan herinneren dat ze veel te jong was voor hem.

"Hm?" Daniël keek terug in Hii's ogen. Maar hij werd er ongemakkelijk van en keek uiteindelijk weer naar het scene dat zich afspeelde voor hen, Kaji die zijn zusje hand in hand terug kwam brengen. Té lief. En om het te zien.. Was het net een stelletje. Ho. Nee dat was het niet. Dahlia paste zó niet bij hem!
..Dat was wat Daniël wilde geloven. Liefde kon je niet tegengaan. Maar die van Dahlia en Kaji zou hij zeker tegengaan, als die er zou komen! Het klopte niet, he tkon niet, dus het zou niet gebeuren, lalalalallalala.

Liefde tussen Kaji en Dahlia..? Zo kon je het niet noemen. Natuurlijk, Dahlia was verliefd op Kaji, maar waarschijnlijk alleen op zijn uiterlijk en Kaji had ergens wel een zwak voor het schattige meisje, maar hij wist dat het niets kon worden, omdat hij volwassen was en zij nog een kind. Hii had eerst nog even naar Daniël te keken, maar keek uiteindelijk toch maar naar het tweetal dat hand in had hun kant op kwam lopen, waarschijnlijk zou zijn gestaar anders verdacht worden. Alsof het nog niet verdacht was! De broertjes moesten echt uitkijken, ze werden veel te snel verliefd, liepen veel te hard van stapel en moesten uiteindelijk altijd hun verliefdheid onderdrukken. Dat was gewoon hoe het ging, Chinka's waren niet gemaakt voor relaties, die waren gemaakt voor werk.

Daniël keek maar wat onhandig naar zijn handen, die hij.. Shit, nog niet in zijn handschoenen had gestoken. Waar waren ze? Onhandig begon de jongen te zoeken op de plek waar hij ze dacht gelaten te hebben, maar hij vond niets. Whah! Waarom precies nu, als er een hand-stalker was, kon híj weer niet zijn handschoenen vinden? Zo ging het altijd. Een ongemakkelijke situatie, en hij was weer wat kwijt, of had weer iets lomps te zeggen.. Gênant. Gênant. Erg gênant.
"Kaji heeft met mij verstoppertje gespeeld. Maar het was heel oneerlijk." Dahlia gaf Kaji een stomp op zijn arm en liep weer op Daniël af, Ja, Dahlia kon echt wel haar mond opentrekken als ze het ergens oneens mee was. Daniël greens schaapachtig. "Dan moet je terug valsspelen." Dahlia haar oogjes begonnen te twinkelen. "Terug valsspelen? Heh.. Oh, Maar daar ben ik wel goed in." Ze keek met een ondeugende lach naar Kaji.
"In die verhalen doen ze altijd zo." Dahlia maakte een gebaar door haar haren, en liep als een echt fotomodel op Kaji af, schoot in de lach, en krabbelde snel terug naar haar broer. No way. Dat durfde ze niet.

Hii keek vanuit zijn ooghoek naar Daniël, die opzoek was naar zijn handschoenen. Hm? De handschoenen die Hii net in zijn achterzak had gestoken, misschien? Normaal was de jongen hier geen voorstander van, kom op! Hij was een agent, hij hoorde niet te stelen! Maar... Hij zou het ook teruggeven en het was gewoon een stomme impuls geweest. Iets wat Hii niet snel had en wat er op wees dat er nu iets heel goed mis was, want verliefdheid zag Hii echt wel als één van de grootste problemen die je kon hebben. Hij richtte zijn aandacht snel weer op zijn broer en Dahlia toen deze zich weer bij hen voegden.

"Kaji heeft met mij verstoppertje gespeeld. Maar het was heel oneerlijk." de man keek haar even met opgetrokken wenkbrouw na toen ze hem een stomp had gegeven en weer naar Daniël was gelopen "Auw." sprak hij zeurderig, alsof hij het spelletje meespeelde, waarna hij kinderlijk zijn tong naar haar uitstak "Nou, dan speel ik wel gewoon nooit meer verstoppertje met jou." het was duidelijk aan hem te zien dat dit allemaal een grapje was. "Terug valsspelen? Heh.. Oh, Maar daar ben ik wel goed in." Heh, Kaji was benieuwd. Valsspelen, hé? Daar had de man zelf ook wel een handje van. Dahlia liep als een fotomodel op Kaji af, wat die natuurlijk helemaal niet erg vond, maar toen ze lachend terugkrabbelde trok hij weer even één wenkbrouw op "Was dat het?" hierbij kwam er een uitdagende glimlach op zijn gezicht, maar die vervaagde al snel toen hij een stomp van Hii op zijn schouder kreeg.

"Hey, hallo! Ik ben echt geen 11 meer hoor, Ik kan wel wat." Dahlia zwiepte haar haren opzij en nam een modellenpose aan, waarna ze een prik in haar zij kreeg van de nogsteeds zoekende Daniël. Maar hij kon wel even wachten met zoeken.
..Toch niet. "Zeg, Hii, Heb jij mijn.. ZIjn dat mijn.. Ja! Dat zijn mijn handschoenen!" Riep Daniël verstrooid, hupte wat ongemakkelijk, maar stelde uiteindelijk een vraag terwijl hij aan zijn vingers pulkte. "Mag ik ze terug?" Daniël drukte beide wijsvingers tegen elkaar aan en lachtte wat schaapachtig. Ja, kom op zeg, Hii had gewoon zijn handschoenen!
"En ik wil nog wel eens een keer verstoppertje spelen.. Heh." Opeens een compleet andere toon waarop Dahlia sprak, ze had haar handen achter zich, en haar kin tegen haar borst. Maar haar glimlach stond zwaar ondeugend en haar ogen stonden er niet minder op. Dahlia was wel een ratje.

Hii had zijn ogen zo op Kaji en Dahlia gericht, dat hij de handschoenen helemaal vergeten was! Kut, de handschoenen! Daniël had ze gezien! Hii keek naar de jongen zijn handen terwijl die zo onhandig aan zijn vingers plukte "Mag ik ze terug?" de schaapachtige glimlach die Daniël op zijn gezicht had was best lief. Hii pakte de handschoenen uit zijn achterzak en keek er wat twijfelend na, zou hij... Ach, waarom ook niet? Er ontstond een bijna ontdeugende glimlach op Hii zijn gezicht, een glimlach die hij bijna nooit toonde, behalve als hij dronken was of als hij verliefd was. "Ik wil je een ruil voorstellen." sprak hij zachtjes, waarna hij de jongen de handschoenen duidelijk liet zien en met een bijna warme stem de volgende woorden sprak "Als jij je handschoenen terug krijgt, mag ik dan je handen kussen?"

Kaji keek er een beetje verbijsterd naar, die Hii! Hij jatte zijn flirt taktieken! Wat was dat nou voor onzin? Zo idioot had hij zijn broer nog nooit zien doen! Wacht eens... Hij had nu zelf practisch toegegeven dat hij zélf een idioot was. Veel wou hij er niet ove rna denken, al helemaal niet toen hij het zoete stemmetje van Dahlia weer hoorde "En ik wil nog wel eens een keer verstoppertje spelen.. Heh." er ontstond een lieve, bijna speelse glimlach op Kaji zijn gezicht "Dat zou ik erg leuk vinden."

....
Was hij serieus? Nee, dat was hij niet. Toch..? Jawel. Eh.. Daniël slikte ongemakkelijk en beet kort op zijn lip. IN zo'n situatie.. was hij nog nooit terecht gekomen. Dus Hii viel op mannen. Ach, dat maakte niets uit, maar hij moest hem dan toch echt teleurstellen.. Ook al wilde hij zo graag zijn handschoenen terug, het zou niet verstandig zijn om hem zijn handen te laten kussen. Maar híj wilde zijn handen kussen, dus.. was het alleen in zijn voordeel, toch? Want hij kreeg al zijn handschoenen terug.
Een tweede gedachte was, dat het misschien geen kwaad zou kunnen. Zou hij zo'n gevoel kunnen afwachten. Want een nieuwe ervaring was een nieuw gevoel, een nieuwe gedachte, toch?
Met een rood aangelopen hoofd gaf Daniël antwoord. "Oke.. Maar één keer.." Nog steeds die schaapachtige lach. Het was ook niet te geloven hoe schattig Daniël eigenlijk kon zijn.

Ah, Daniël liep rood aan... Dat was... Best wel, heel erg, schattig. Al was Hii niet iemand die dat soort woorden snel gebruikte om iemand te beschrijven, hij kon het op dit moment niet ontkennen. "Oke.. Maar één keer..." bij deze woorden ontstond er een lieve, bijna warme glimlach op Hii zijn gezicht. Dat was wel eens wat anders als de onzekere halve glimlach die hij normaal liet zien, ergens begon hij als hij op die manier lachtte wat meer op zijn broer te lijken. Hij kreeg er een wat openere uitstraling van. "Één keer is genoeg..." dit klonk best dubbel, hij sprak het ook alsof hij er eigenlijk nog iets achteraan wou zeggen, maar wat? Waarschijnlijk schoten er nu allemaal dingen door Hii zijn hoofd heen, maar zijn gedachten bleef hangen bij één enkel vervolg van de zin 'Om jou voor me te laten vallen' ugh, was dat maar waar. Hii zette onhandig die laatste stappen om de afstand tussen hen te overbruggen, je kon zien dat hij zelf op het moment ook best zenuwachtig aan het worden was. Toch pakte hij voorzichtig de hand van Daniël vast, probeerde oogcontact te houden, terwijl hij langzaam rood aanliep bracht hij de jongen zijn hand naar zijn gezicht en drukte er zachtjes een kus op.

"Mijn broer zit met die van jou te flirten." Met een droog gezicht gaf Dahlia een elleboogje in Kaji's zij. Yep. De rozenblaadjes vlogen serieus om het 'echtpaar heen, als het een manga was geweest. Beide rood aangelopen.. Het was duidelijk dat die twee elkaar hadden gevonden. Ook al stond Daniël er best awkward bij.
"E-eh..?" Daniël week zenuwachtig zijn blik af toen Hii zijn hand kustte. Eh.. Zijn handen waren gevoelig. Heel gevoelig. Waarom had hij het ook alweer toegelaten..? Een tinteling raasde vanaf zijn vingers naar de rest van zijn lichaam en uit impuls trok Daniël zijn hand terug. "Eh! Sorry! Ik.. Wilde het niet wegtrekken ofzo." Stom. Stom stom stom. Waarom zei hij nou zo iets?! Tuurlijk wilde hij dat wel! Anders deed hij het toch niet? Hier was iets goed mis..

"Mijn broer zit met die van jou te flirten." Kaji grinnikte lichtjes, zijn broer die zijn flirt tactieken toepaste en er ook nog eens meer succes mee had. Ergens wat het oneerlijk, waarom had de sociaal onhandigste het meeste succes?

Hii keek even verbaasd toen Daniël zijn hand was getrokken en keek deze even vragend aan "Eh! Sorry! Ik.. Wilde het niet wegtrekken ofzo." Hii glimlachte zijn verontschuldigende glimlach "Nee, ik hoor juist sorry te zeggen..." hij pakte de handschoenen er opnieuwbij en schoof deze met een glimlach om de blonde jongen zijn prachtige handen heen "Sorry voor mijn gedrag, het was erg ongepast, zeker voor een agent." hierna liet hij wat beschaamd de jongen zijn handn weer los en keek weg.

Kaji zuchtte, schudde met een lichte glimlach zijn hoofd en richtte zijn aandacht weer even op Dahlia. "Zeg, ik denk dat ik en mijn broertje zo weggaan, maar we zijn hier volgende week weer."

Daniël stond even stil van zijn beschuldiging. "Eh.. Het geeft niet." Schaapachtig krabde hij op zijn achterhoofd, glimlachtte een onschuldige lach en knikte zonder reden. Ugh.. Dit was zo.. Ongemakkelijk. Vooral waar zijn zusje bij stond. En Hii's broer. En.. Ze waren nog eens agenten ook. En whargh! Vannacht zou hij weer eens niet kunnen slapen..
"Oh, Oke. Tot volgende week. We zorgen dat we het geld hebben, anders.. Tsja, zouden we gewoon wat harder moeten werken denk ik." Vertelde Dahlia VOLWASSEN (<__<) en knikte vriendelijk. "Ik vond het gezellig. Bedankt!" Ze giechelde aandoenlijk, en liep weer richting haar broer. Die nog wat versteld stond te kwijlen bij Hii.