A day at work

Olivia zat achterin het magazijn met enkele boeken. Vreselijk hoe mensen met die boeken om gingen. De kaften van de boeken waren zwaar beschadigd en wie moest de boeken weer opnieuw kaften. Olivia...
Olivia zuchtte diep, ze had het geduld hier nooit voor gehad. Gelukkig had ze haar medicijnen genomen dus het ging wel iets beter met haar. Ze streek de blauwe haren die naar voren waren gevallen achter haar oor waarna ze het laatste hoekje van het boek was gekaft. Ze sloeg het boek weer dicht en leunde even naar achteren. Héhé eindelijk klaar.
Ze keek even op haar horloge, nog een uurtje dienst en dan was ze klaar. Ze raapte de boeken bij één en liep weer terug naar de winkel. Achter de balie stond een oude man, genaamd Martijn. De half lange grijze haren zaten warrig en zijn bril zat op zijn neus terwijl hij een boek van een klant controleerde op beschadigen.
Olivia keek even naar de boeken die ze in handen had. Het waren boeken over mythes, sprookjes figuren & informatie boeken over de 16de eeuw. Ze liep de kasten langs en zetten de boeken terug waar ze hoorde te staan.
''Olivia?'' Hoorde Olivia Martijn roepen.
Olivia liep terug naar de balie.
''Ja meneer Further?'' Zei Olivia beleefd.
''Kan je even een handje helpen met de klanten?''
''Natuurlijk, ik zet even deze sprookjesboeken terug op hun plek..''
Ze zag dat Martijn knikte en Olivia zetten zo snel als ze kon de boeken op hun plek en ging achter de balie staan.
''Wie kan ik helpen?'' Vroeg ze met een glimlach.

''Ja mij.'' Begon John gelijk. Hij plofte een stuk of 6 boeken op de balie neer. Een diepe zucht. ''Deze.. eh, zijn beschadigd.'' Maakte hij er maar van. Wat een stomme sukkel was het ook. Het jaar was nog maar net begonnen of hij had al een stuk of 6 boeken weten te slopen. Tot grote ergenis van zijn leraren. Als 'straf' moest hij zich gaan melden bij de bieb. Ze hoopte dat ze daar een passende straf voor hem zouden vinden zodat hij in het vervolg wat 'respectvoller' om zou gaan met boeken. Boeken!! Stomme stukken boom verwerkt tot papier. John kon er zo pissed om worden. ''Ik moest me hier melden.'' Mompelde John. Pas nu keek hij het meisje aan. Hij fronste lichtjes. Haar haar... het was.. blauw? Voor hij zou gaan staren liet hij zijn blik weer glijden over de boeken. Grappig. Hij had nog nooit iemand gezien met blauw haar.

Nadat ze de boeken terug had gezet op de planken was ze naar de balie gelopen om Martijn te helpen met de klanten. De man was niet zo snel meer en er waren aardig wat klanten met boeken.
''Wie kan ik helpen?'' Vroeg ze met een glimlach.
Ze had het nog maar net uitgesproken of een jongen met bruine half lange haren riep:''Ja mij.''.
Olivia deed even haar vestje uit en trok de blouse wat ze aan even goed. Ze had een hekel aan het uniform wat ze van meneer Further aan moest. Ze leek net een schoolmeisje met dat rokje, witte kousen en nette schoentjes. Ze hoefde nog net geen stropdas om. En haar staartjes die over haar schouders lagen maakte de look helemaal af.
''Wat kan ik voor je doen?'' Vroeg Olivia toen ze weer voor de balie stond.
De jongen plofte een stuk of 6 boeken neer op de balie. Olivia trok haar wenkbrauw op. De jongen rookte duidelijk. Olivia vond het maar stinken.
''Deze.. eh, zijn beschadigd.'' Maakte de jongen er maar van.
Olivia keek naar de boeken, sommige waren kaftloos, ze trok haar wenkbrauw op en trok een boek dichterbij. Het boek plakte helemaal. Ze rook even aan haar vingers. Cola misschien? Ach een flesje kon lekken. Maar de bladzijdes plakte allemaal aan elkaar en waren verkleurd. Bij andere boeken waren bladzijdes gekruld. En zag ze daar nou een brandplek?
Olivia schudde haar hoofd lichtjes.
''was er iets lek in je tas?'' Vroeg ze.
''Ik moest me hier melden.'' Mompelde de jongen die vervolgens fronste toen hij haar aan keek. Olivia knikte maar op zijn woorden.
''Goed, voor elke beschading reken wij ongeveer vijf gulden maar sommige boeken moeten gewoon vervangen worden en dat kost ongeveer 10 gulden..'' Zei Olivia kalm. Ze schoof de boeken naar haar toe.
''Je geschiedenis boek en wiskundeboeken moeten vervangen worden. De bladzijdes zijn verkleurd,'' Zei Olivia.
''Wacht even,'' Zei ze kalm waarna ze naar het magazijn liep.
Olivia irriteerde haar dood aan het korte rokje, ze moest het er toch echt met Martijn over hebben.
Even later kwam ze terug lopen met een lijst en 3 boeken.
''Dit forumlier moet je invullen over hoe je boeken zijn beschadigd, soms ben je daarvoor verzekerd..'' Zei Olivia kalm waarna ze het forumlier naar hem toe schoof en een pen op het formulier legde.
De rest van de boeken keek ze na terwijl de jongen het formulier kon invullen. Één van de boeken had zelfs geen kaft meer. Dit kon nog heel erg duur worden voor de jongen. Ze telde de prijzen bij elkaar op.
''Heb je een boeken clubkaart bij je?'' Vroeg ze. Ze hoopte het maar voor de jongen want dan zou hij 25 procent korting krijgen.
''Tot nu toe betaal je 45 gulden zonder aftrek van korting en vergoedingen.'' Zei olivia die de 6 boeken op elkaar stapelde.

''Was er iets lek in je tas?'' Vroeg het meisje. Ze keek verantwoordigd naar de boeken. John leunde van zn ene been op zn andere. Tja, gelekt? Hij had geen idee wat er allemaal in zijn tas gebeurde. Of met zijn boeken. Op de een of andere manier kon hij er gewoon niet mee omgaan. ''Ik denk het.'' Hij mompelde weer. Hij voelde zich op de een of andere manier wat ongemakkelijk. Als een klein kind die zijn straf te horen kreeg van een ouder, zo stond hij er bij. Hij begon op een nagel te bijten en keek even om zich heen. Het was vrij stil en alles zag er keurig geordend en opgeruimd uit. John lachte kort in zichzelf. Ze moesten dat hier eens met zijn kamer vergelijken. Die mensen hier zouden een hartverzakking krijgen. ''Goed, voor elke beschadiging reken wij ongeveeru vijf gulden maar sommige boeken moeten gewoon worden vervangen en dat kost ongeveer 10 gulden..'' Zei het meisje kalm. 10 Gulden? Dat was dan nog goedkoper dan hij dacht. Volgens mij had hij dat nog cash in zijn portomonee zitten ook. Alleen was dan wel zijn lunchgeld voor de hele week op. Hij rommelde even in zijn zakken in de hoop zijn geld te vinden. ''Wacht even.'' Zei het meisje toen. Ze verdween naar achter in het magazijn. John haalde zijn hand weer uit zijn zakken. Wat nonchalant hing hij half over de balie heen. Tot hij een soort gekuch hoorde. Een van de medewerkers keek hem streng aan. Met een lichte tegenzin ging John weer rechtop staan. Waar bleef dat meisje nou? Hij werd hier best wel chaggerijnig van. Gewoon van alles. Die stomme boeken, die boetes... dat wachten. Hij moest dalijk gewoon even een sigaretje roken. ''Dit formulier moet je invullen over hoe je boeken zijn beschadigd, soms ben je daarvoor verzekerd..'' Klonk er opeens een stem achter de balie. John keek op. Het meisje was inmiddels weer terug gekomen. John had het niet eens gemerkt. Ze schoof hem een formulier toe met een pen erop. John boog zich over de balie heen en bestudeerde het papiertje. Hij begon het een en ander op het formulier neer te krabbelen in slordige hanenpoten en legde uiteindelijk de pen met het formulier weer op de balie. ''Heb je een clubkaart bij je?'' Vroeg het meisje. Een clubkaart? Mensen betaalde dus nog serieus geld voor een of ander achterlijk pasje om hier lid te kunnen zijn? John schraapte zijn keel en schudde zijn hoofd. ''Tot nu toe betaal je 45 gulden zonder aftrek van korting en vergoedingen.'' Ging het meisje verder. John verslikte zich in zijn eigen speeksel. ''VIJFENVEERTIG GULDEN?!'' Riep hij uit. Een aantal mensen keek geïrriteerd om bij het horen van de luide stem van John. Hij had zijn beide handen tegelijkertijd op de balie geslagen. Dit moest een grapje zijn. Hoe de hell ging hij komen aan 45 gulden. Hij had geen werk en het enige wat hij in zijn portomonee had, als deze ten minste in zijn zak zat, was net tien gulden. Zo nu en dan kreeg hij wat geld toegestopt van zijn zus maar dat was zeker niet genoeg om dit af te betalen. ''Ik.. Ik heb echt niet zoveel geld.'' Bekende hij het meisje. Zijn blik stond een beetje hopeloos. Hij had zichzelf weer eens in de nesten gewerkt.

Zorgvuldig bekeek Olivia de boeken en schreef ze op een papiertje op wat de kosten waren. Naast haar lag een formulier met de prijzen. Ze spitten de boeken zorgvuldig door, ezeloortjes alles wat ze zag schreef ze op. Ze telde alles bij elkaar op. Ze pakte een map erbij en bekeek wat er voor de jongen de beschadigen waren van het boek. Deze beschadigen streepte ze af op het lijstje. Ze telde de prijs op van de nieuwe boeken er bij op. 45 gulden was het eind getal en dan was ze nog aardig geweest ook.
'Heb je een boeken clubkaart bij je?'' Vroeg ze. Ze hoopte het maar voor de jongen want dan zou hij 25 procent korting krijgen. Maar de jongen schudde zijn hoofd. Helaas!
''Tot nu toe betaal je 45 gulden zonder aftrek van korting en vergoedingen.'' Zei olivia die de 6 boeken op elkaar stapelde.
De jongen leek zich te verslikken.
''VIJFENVEERTIG GULDEN?!'' Riep hij uit. Een aantal mensen keek geïrriteerd om bij het horen van de luide stem van John. Hij had zijn beide handen tegelijkertijd op de balie geslagen.
Maar Olivia schrok niet, ze bleef rustig staan en zei niets. Ze nam het formulier over van Johan en begon te lezen.
''Ik.. Ik heb echt niet zoveel geld.'' Bekende hij het meisje.
Zijn blik stond een beetje hopeloos en Olivia kreeg medelijden met de jongen voor haar.
''Ik zal eens kijken wat ik voor je kan doen..'' Zei Olivia bemoedigend.
Ze liep naar de grote computer, het was een heel oud ding en hopelijk kreeg ze hem aan de praat. Het vierkanten blok-achtige beeldscherm stond op een grote computerkast. Olivia begon er ijverig op te tikken en bekeek het formulier. De winkel was verzekerd tegen boeken met waterschaden. Dat maakte dat de nieuwe boeken wegvielen.
Ze liep weer terug naar de jongen.
''Ik heb gekeken en je bent verzekerd tegen waterschaden dus dat maakt dan 15 gulden..'' Zei Olivia kalm waarna ze even op de grote klok keek. Nog een klein kwartiertje en dan was ze klaar. Eindelijk!
''Meer kan ik niet voor je doen..'' Zei Olivia kalm.